قصرهای استانبول

کاخ ها یا قصرهای استانبول تاریخی طولانی دارند و پر از آثار باستانی زیبا هستند. سلاطین و خانواده هایشان در این بناهای بزرگ زندگی می کردند. مجموعه کاخ هزارتویی از حیاط‌ها است، مجموعه‌ای از دادگاه‌ها که هرچه به عمق محوطه بروید خصوصی‌تر می‌شوند.

کاخ های جذاب داخل استانبول که شاید تاکنون ندیده باشید

کاخ توپکاپی استانبول

این کاخ نزدیک به 400 سال خانه سلاطین عثمانی بود و همچنین به عنوان مرکز اداری امپراتوری عمل می کرد. کاخ توپکاپی که در ابتدا بر روی بقایای کاخ امپراتوری قسطنطنیه ساخته شد، در طول تاریخ طولانی خود بارها گسترش یافته و تغییر شکل داده است.

در حیاط بیرونی، بازدیدکنندگان می‌توانند ایا آیرین، کلیسای بیزانسی را که به موزه تبدیل شده، و سینیلی کوسک (خانه کاشی‌کاری شده)، ترکیبی از سبک‌های استحکامات قرون وسطایی اروپا با تأثیرات تیموری ایرانی را تماشا کنند. دروازه سلام یکی دیگر از نقاط دیدنی مهم معماری است که با دیوارهای تاج دار و برج های نوک تیز شبیه قلعه های قرون وسطایی اروپا است.

کاخ دلما باغچه استانبول

کاخ دولما باغچه استانبول که در سال‌های 1843-1856 توسط معماران Garabet Balyan و Nigogayos Balyan طراحی شد، یکی از بزرگترین و چشمگیرترین کاخ‌های استانبول است. این کاخ یک نمونه واقعی از معماری سنتی عثمانی است و هر بازدید کننده ای از استانبول باید از آن دیدن کند.

بلندترین و با ابهت ترین بخش کاخ موایده سالونو (تالار تشریفات) است که مساحتی بالغ بر 2000 متر مربع، 56 ستون و گنبدی 36 متری دارد. این یک مقصد محبوب برای بازدیدکنندگان است و زمانی محل نشستن سلطان عبدالمجید برای سخنرانی مردم بود.

آتاتورک، بنیانگذار جمهوری ترکیه، بارها از کاخ دولما باغچه بازدید می کرد و آخرین روزهای خود را در اتاق خوابی در آنجا گذراند. این اتاق همچنان با ساعت‌های تنظیم شده در زمان درگذشت او در ساعت 09:05 صبح آراسته است.

کاخ بیلربی استانبول

کاخ بیلربی که در سمت آسیایی استانبول قرار دارد، یکی از کاخ های تابستانی سلاطین بود. این ساختمان در اوایل قرن نوزدهم ساخته شد و مورد علاقه بسیاری از سلاطین بود.

این کاخ توسط یک باغ سرسبز و یک اسکله طولانی در تنگه بسفر احاطه شده است. از آن به عنوان مهمانخانه برای بازدید افراد سلطنتی از جمله امپراتریس یوژنی فرانسه، شاه نصرالدین از ایران و دوک بزرگ نیکلاس روسیه استفاده می شد.

Beylerbeyi توسط سلطان عبدالعزیز بین سالهای 1861-1865 به معماران سرکیس بالیان و آگوپ بالیان در معماری نئوباروک با طرح خانه سنتی عثمانی سفارش داده شد. از سه ورودی، شش اتاق دولتی و 26 اتاق کوچکتر تشکیل شده است.

قصر کوچوکسو:

کاخ کوچوکو در واقع یک کاخ تابستانی است که برای اقامت کوتاه هنگام گشت و گذار و شکار استفاده می شده است. این کاخ در منطقه بسیار جذابی از بیکوز و ساحل آسیایی استانبول واقع شده است.دقیقاً بین قلعه آناتولی حصار استانبول و پل سلطان محمد فاتح (پل دوم بسفر) که قسمت های آسیایی و اروپایی استانبول را به هم متصل می کند.

در فیلم جیمزباند سال 1999 با نام The World Is Not Enough، کاخ کوچوکسو استانبول در بخشی از فیلم مورد استفاده قرار گرفت. در چند فیلم بالی وودی دیگر نیز از قصر کوچوکسو استفاده شده است.

کاخ ایهلامور:

این کاخ زیبا در بشیکتاش واقع شده است و با دیدن آن ممکن است کاخ دلمه باهچه را به یاد بیاورید.

این بنا به دستور عبدالمجید اول در اواسط قرن نوزدهم ساخته شد. چرا؟ گفته می شود که آنها می خواستند قبل از رفتن به یکی از قصرهای کنار تنگه بسفر یک مکان خوب برای گذراندن شب داشته باشند.

این ساختمان در یک محیط بسیار زیبا ساخته شده است و بازدید از آن در استانبول بسیار توصیه می شود.

نکته جالب نام این کاخ است! در این کاخ درختان لیندر یا به ترکی ایهلامور وجود داشت ، به همین دلیل نام آن را ایهلامور گذاشتند.

قصر ییلدیز:

قصر ییلدیز یا همون قصر ستاره توی سال ۱۸۸۰ ساخته شد و مدت‌ها محل اقامت پادشاهان عثمانی بود. سلطان عبدالحمید که دستور ساخت این کاخ رو داده بود، به خاطر ترس حمله از سمت دریا از کاخ دلمه باهچه خارج و توی این کاخ ساکن شد و ییلدیز، چهارمین محل اقامت پادشاهان عثمانی لقب گرفت. بعد از سقوط عثمانی این کاخ به یک مهمان‌سرا برای پذیرایی از سران رده‌بالای کشورها تبدیل شد و الان هم بخش عظیمی از اون به عنوان موزه کاربرد داره.

در زمان حکومت سلطان عبدالحمید دوم، کاخ یلدیز استانبول به مرکز اطلاعات، فرهنگ و هنر تبدیل شد. وجود چاپخانه، کارگاه عکاسی، تئاتر، گالری نقاشی، موزه های کوچک و رصدخانه گواه این امر است.

در زمان سلطنت محمود سوم، سلطان عبدالمجید و سلطان عبدالعزیز، کاخ توسط آلاچیق ها و کاخ های تابستانی گسترش یافت. نام “یلدیز” را از مادر سلیم سوم، محریسه سلطان دریافت کرد.

غرفه بزرگ Mabeyn (آپارتمان های دولتی)، غرفه سیت در بخش خصوصی، کیوسک های مالتا و کادیر در باغ بیرونی برخی از ساختمان های قابل توجه اینجا هستند. از معمار Raimondo D’Aronco دعوت شد تا ساختمان ها و باغ ها را با سبک های اروپایی طراحی کند، اما همچنان عناصر کلاسیک ترکی عثمانی را در خود جای داده است.

تاریخ قصرهای استانبول

کاخ توپکاپی استانبول در زمان سلطان محمد دوم ساخته شد. توپکاپی که در اصل کاخ جدید (ینی سرای یا سرای سدید-ای امیره) نامیده می شد تا آن را از سلف خود در میدان بیازیت متمایز کند، توپکاپی در طول چهارصد سال عمر خود گسترش و بازسازی شد.

این مجموعه پیچ و خم ساختمان‌هایی است که در اطراف مجموعه‌ای از حیاط‌ها قرار گرفته‌اند که توسط دروازه‌های مختلف محافظت می‌شوند، از دروازه‌ی سعادت، باب‌وس سعادت، تا دیوان میدانی، جایی که وزیران و وزیران بزرگ جلساتی را در آنجا برگزار می‌کردند. خزانه و همچنین غرفه های قضات نیز در اینجا قرار داشت.